Her önüne gelenle kaynaşılmaz!

Karşı cins ile çok çabuk kaynaşabildiğimi düşünüyorum. Yok yani yanlış anlaşılmasın, öyle çok yakışıklı, karizmatik, etkileyici vs... olduğum için değil, öyleyim ama o yüzden değil hehehe. Sadece istediğim an sempatik olabildiğim ve hemcinslerimin, kendi hemcinslerinin sempatikliğine zerre prim vermedikleri için. Öyle olsa tüm insanlık ile çabuk kaynaşabilirdim. Uyarıyorum; kaynaşma eylemini abuk subuk yönlere çekenler ile altlı üstlü kaynaşırım, esnetmeyelim lütfen. Herneyse örnekle açıklayayım; eğer alengirli bir işi halletmem gerekiyorsa(içinde zeytinyağlı yaprak dolması bulunan kargoyu gönderebilmek, pvc kaplaması yırtıldığı için üzerinde soğuk damgası bulunmayan kimlik ile işlem yapabilmek gibi) ve muhattabım bir kadın ise hiçbir pürüze takılmadan işimi halledebiliyorum. "merhaba" diyerek karşısına geliyorum, gülümsüyorum, sevimli oluyorum, sıkıştırabilirsem araya bir espri sıkıştırıyorum, sıcakkanlı girişken insan kılığına bürünüyorum. Tüm gün boyunca binbir çeşit insan ile cebelleşmiş bayan kişi, karşısında sıcakkanlı birini bulunca değerini anlıyor, onu nimet belliyor. Duygusal yapılarının bir etkisi sanırım veya altında daha derin bir neden var, bilemiyorum. Ama işe yarıyor, tecrübeyle sabit.
Geçenlerde Altunizade'ye gittim demiştim, yine gittim. Yorumlar arasında denizcilik sektöründe olduğumu da söylemiştim, hala öyleyim. Bu sefer Simay Kaptan adında biriyle görüşmem gerekiyordu(lan isim de verdik ama sakata gelmesek bare), ismi duyduğum anda kendime güvenim yerine geldi. Ahanda dedim bir bayan kaptan, biraz da gençse, ki yaşlı bayan kaptan ile karşılışmışlığım yoktur şu diyarda, korkacak bir şey yok. Sanki çoktan işim hallolmuş gibi sevindim bir gün önceden.
Ertesi gün de sabahtan kalktım, tıraşımı oldum, kılığımı kıyafetimi bir güzel uydurdum, damlasına kıyamadığım parfümümü zulasından çıkardımi bileklerime kadar boca ettim. Kendime hem prezantabl, hem de sempatik bir görünüm kazandırdım.
Kendimi öyle bir şartlamışım, öyle bir inandırmışım ki sempatikliğe, güler yüzlülüğe, yol boyunca karşıma çıkan herkesle neşeli diyaloglar kurdum. Lise talebesinin teki sigara istedi, gülümseyerek verdim, "bir tane daha versene cigara yapıcam" dedi, onu da gülümseyerek verdim. "Al al tabi onbeş yaşında esrar kullanmayacaksın da ne zaman kullanacaksın, afacan seni keh keh" diyerek sırtını sıvazladım.
Görüşmeyi yapacağım binaya vardım, sekretere gelme nedenimi, ismimi cismimi sırıtarak bildirdim. "Simay Kaptan içeride, sizi bekliyor" dediler. Odaya daldım, toplantı salonu gibi bir yerdi, içeride sandalyelerden birine oturmuş, saçına sakalına ak düşmüş bir adam! Tereddütle, "Simay Kaptan?" dedim, "Buyrun" dedi. O an anladım ki "Simay" ismi unisexmiş ("unisex"in de tek kelimelik bir Türkçe karşılığı bulunmuyormuş). Bahtıma, o güne kadar karşılaştığım bütün Simay'lar bayandı.
Şoku atlattım, maruzatımı bildirmeye başladım. 24 saat boyunca o anı kafamda nasıl gerçekçi kurduysam, suratımdaki ifade bir türlü adamın ciddiyetine erişemedi. Bir ara ben yine hiçbirşeye gülerken, kafasını kaldırıp öyle bir baktı ki, adam adeta gözleriyle "alllaaann yavuşşaa!" dedi. Dünya'da sempatik yaklaşılması gereken son adamın karşısında oturduğumu da işte o an farkettim. An ve an kişilik bölünmesi yaşadım. Farkındalıklarım kendime güvenimi taban yaptırdı.
Bu üsttekileri iki gün önce yazmaya başlamıştım ben, bitirmek nasip olmadı. Arada başka şeyler de oldu, yanılmıyorsam 4. paragrafı yazarken değerli silah arkadaşım Evren(The Marine filmi ile yedinci sanattan tiksinmeme neden olan, kin güdülesi arkadaş) aradı. Lost'a heves etmiş, gitmiş almış ilk sezon DVD'lerini. Yeni format attığı bilgisayarında Windows Media Player vasıtası ile izlemek zorunda kalmış. Player'ın kıytırıklığına kendi saflığı da eklenince bölümleri 4'er 4'er atlayarak izlemiş. İlk DVD'yi takıp ilk bölümü seyretmiş, media player ilk bölüm sonunda durunca onu çıkarıp 2. DVD'yi yerleştirip onun ilk bölümünü de, yani 5. bölümü, 2. bölüm niyetine izlemiş. Böyle böyle 6 DVD'den 6 bölüm izleyip, hiç bir skim anlamamış diziden. Çok güldüm telefon başında, içten içe "ohh olsun" dedim. Bana çektirdiği eziyetin cezası bundan öte olamazdı, benim çektiğim işkencenin diyeti anca Dünya'nın en güzel dizisini piç etmek olabilirdi. Artık durum eşitlenmiştir, değerli silah arkadaşım Evren'i artık o talihsiz olayla anmayacağım. Pırıl pırıl bir sayfa açıyorum, dostluğumu baştan inşa ediyorum.
Yukarıdakileri yazdıktan sonra da maça gittim. Peştaş-Trazbospor. İki takımla da alakam yok ama dedem fanatik. Ciddiyim. Sırf fanatik Beşiktaş taraftarı dedem yalnız kalmasın oralarda diye gittim. Az önce geldim maçtan. İyi oldu ama geçen sefer hayatımda enteresan bir şey olmayınca çok hüzünlenmiştim. Yakında apayrı vukuatlar yaşarım, onları yazarım demiştim. Öyle de oldu, çok mutluyum. Hee bir de gidip yerinde görmüş oldum Beşiktaş'ı. Haftaya her türlü çakarız, bir numaraları yokmuş hehehe. Hadi topuk.

Cevval diyor ki:
Tutmadığın takımın maçına gittiysen, çevrendekiler ile diyaloğa girme!
Yattara aslında Ronaldinho'dur!
Microsoft'un hiçbir şeyi kullanışlı değildir! Sadece Windows bağımlılık yapar!