Uyku düzeninin içine sıçma!

Klavye başında ömür tüketen, yaydıkça yayan biz hımbılların, eğer sabahın köründe kalkmalarını gerektirecek işleri yok ise, yaşaması kaçınılmaz olan nereye sıçacağını şaşırma durumudur bu.
Her şeyin başlangıcına dönecek olursak. Klavyeden habersiz ilk insan, gayet insan gibi yaşarken bir gün klavye ile tanışır. Tuşlarına basar durur, bu insan "tuş bağımlısı" olur, gün gelir ki o tuşların üzerlerindeki harfler silinir, gün gelir ki harflerin silinmesi onun için bir şey ifade etmez aynı hızla yazabilmesine mani olmaz. Klavyeye bakmadan yazabilen bu insan "monitör bağımlılığı"na terfi eder. Gün boyu bünyeye radyasyonu emdirerek ninja kaplumbağa olma yolunda ilerleyen bu bireyin mutasyona uğramaktan daha önemli sorunları peydah olmaya başlar. Uyumak gibi.
Bir akşam kendine öyle bir meşgale bulur ki bir türlü yatıp uyumak içinden gelmez. Gecenin geç saatlerine kadar uğraşır durur, "oha onnagoym saat 4 olmuş lan" diyene kadar. Panikle yatıp uyumaya başlayan Adem kişisi, doğal olarak ertesi gün de geç uyuyuşuna oranla geç kalkar.
Artık gece yatış saati 04:00 ve tahmini yataktan çıkış saati 13:00'dır. Bu böyle devam ederken kaçınılmaz olan gerçekleşir. Normalde gece 04:00 sularında yatmaya alışmış Adem kişisi, tam uyku saatinde uğraşacak bir şey daha bulur. Kaptırır iyice, güneş ışığının perdeye vurduğunu görünce aynı panik havasına bürünür 06:00'da yatıp uyur. Bu sefer de 15:00'da uyanır. Bu işlemi idame ettirerek öyle bir hale gelir ki Adem, artık işe giden komşularının apartmanda yankılanan ayak seslerini duymadan yatağa girmez. Bazen öyle abartır ki kahvaltı eder, ondan sonra tok karna uyumanın hazzını yaşar. Artık Adem kişisi, gayet insan gibi yaşamamaktadır.
İlk başlarda kendi düzeninin normal kabul edilenden daha kullanışlı, daha verimli, kendisi için daha uygun olduğunu savunur. Antisosyal karizması yapmayı her platformda kendine amaç edinir. Aslında farkedersiniz ki Adem mutludur. Refaha ermiştir. Elleşilmese ömrünü bu şekilde, zevkle tamamlayabilir.
Fakat, sorun dış bağlantılar üzerinden gelişir. Adem kişisinin klavye ile tanışmasından önce kurduğu dış bağlantılar üzerinden. Öncelikle Kabil ile Habil gelir, "Baba sen bizi dünyaya getirdin saol ama zerre siklemiyorsun. Bütün derdin, yok msn'di yok blog'du denyo denyo işlerle uğraşmak" der.
Adem'i yolundan alıkoyamayan Kabil ile Habil yeterli ilgiyi göremediklerinden dolayı biraz psikopat yetişerek sonradan birbirlerine girecekler ve Kabil, Habil'i öldürecektir.
Ardından Havva gelir. Uyku saatleri Adem'in tersine olan Havva "Yüzünü göremez olduk, çocuklar zaten heba oldu senin yüzünden, bare bana yeterli ilgiyi göster sümsük herif!" diye, çemkirir başında. Adem, ilk başlarda bu çemkirmelere de aldırmaz. Havva zaman zaman "Lan bu uyuyorum ayağına yatıp milletle fingirdiyo olmasın sakın" diye içinden geçirir. Sonunda canına tak eden Adem kişisi, "insan gibi yaşamalıyım" fikrine adepte olur ve başlar çalışmalara.
Bir gün sabahlar ve der ki "Bugün hiç uyumayacağım akşama kadar bekleyeceğim, akşam insan saatinde yatıp ertesi gün sabah düzgün bir saatte uyanacağım"
İlk gün başarılı olamaz "Zikerim insanını da, normalini de" diyerek, yatar zıbarır edepsiz. Ertesi gün yine kararlıdır. Bir süre dayanır, yaklaşık öğleden sonraya kadar ayakta kalır. Sonunda uykuya yenik düşer, öncesinden de alakasız bir saatte uyur. Gecenin bir vakti uyanır. Biyolojik saat diye bir şeyin şehir efsanesi olmadığına kanaat getiren Adem insanının, biyolojik saati gerçekten de sapıtır. Salak saatlerde yatıp, daha salak saatlerde uyanmaktadır artık. Böyle böyle gün gelir düzeni tutturur. Ardından yine sapıtır, bir kısır döngü hayatına egemen olur. Aynı işlem onlarca,yüzlerce kez tekrarlanır hayatı boyunca.

Cevval diyor ki:
Biyolojik saatin gerçek olduğuna inan! (bizzat yaşayarak test ettim)
Dindar ayağına yatıp, "ne biçim konuşuyorsun lan sen, peygamberdir o anlattıkların" diye ötme! (zamanında karşılaştım oradan biliyorum bu insan modelini)